Βούρρ στον πατσά?!

Παρασκευή ώρα 13:05.
Βρισκόμουν στις Σέρρες στο σπίτι του dg Canidor {που παρεμπιπτόντως τον υπερευχαριστώ δημόσια,που τόσο καιρό με ανέχεται και με φιλοξενεί,γιατι μην ξεχνάτε ότι είμαι πολύ σπαστικός,κρυανάλατος κτλ.!.Είναι πραγματικά φίλος,επίσης τα ίδια ισχύουν και για τον Σταμπ. Πολύ κιμπάρηδες.(ηλίθια λέξη?)ΑΜΑ ΘΕΣ ΜΕΓΑΛΑ Α***ΔΙΑ ΦΑΕ ΜΕΛΙ ΜΕ ΚΑΡΥΔΙΑ το αγαπημένο τους.Το φώναζε ο dg Canidor μέσα στο Χαρντ Ροκ Καφέ στο Λονδίνο μεγάλες στιγμές.}
Επανερχόμαστε στο θέμα.Μόλις είχα ξυπνήσει.Πήρα το κινητό στα χέρια να στείλω στη μικρή μου καλημέρα, το πρώτο πράγμα που κάνω κάθε πρωί.Κοιτάω δίπλα μου. Παραδόξως ο dg Canidor είχε ξυπνήσει πιο νωρίς από εμένα.Ναι.Ειναι γεγονός.Αυτα πρέπει να λέγονται.Δεν νομίζω να το ξαναζήσω πολλές φορές αυτό. Σηκώθηκα...Κάθομαι λοιπόν ξένοιαστος με μια ανάλαφρη χαριτωμένη και γεμάτη νάζι κίνηση στην καρέκλα δίπλα από το ΠΣ (π.υ.) του.

dg Canidor:Καλημέρα ρε μαν.
Argy:Καλημέρα μπόϊ.
(το αγγλικό πάει κ'ερχεται)
Dg Canidor:Τι λέει,θα γράψεις σήμερα ή κλασσικά?..μου λέει ενώ ήταν κολλημένος-ενθουσιασμένος στην καινούρια του ανακάλυψη. Αϊ Τιουνς.
Argy:Εννοείται ρε.Αν και δεν διάβασα θα πάω,τουλάχιστον να έχω μια εικόνα..
Dg Canidor:Μπράβο ρε μαν. Καφέ?
Argy:Μπα.Αφου ξέρεις δεν πίνω.. (πάντα ρωτάει όμως..)
Καλώς μου λέει και συνεχίζει.. Σηκώνομαι και πιάνω την κιθάρα.Ασχολούμε λίγο,παίζω καναδυό κομμάτια και χτυπάει το κινητό μου.
-Παρακαλώ?
-Έλα ρε αράπη!
-Έλα ρε τσομπάνη!.λέω(Ο Στέλιος.ΑΔΕΡΦΗ ψυχή!)
-Να σε πω. Ελπίζω να θυμάσαι τι έχουμε να κάνουμε σήμερα..
Επικρατεί μια παύση για μερικά δεύτερα.
-Εμμμ.Τι ρε γύφτα πες! Λέω.
-Βλάκα!(είχε δίκιο) Να πάμε για κούρεμα!
Δεν ξερω,αλλα για κάποιον περίεργο λόγο ξεχνάω πάντα το ραντεβού μου στο κομμωτήριο.Κάποια σκοτεινή πλευρά του μυαλού μου λειτουργεί υποχθόνια προσπαθώντας να με κάνει ρεζίλη ξανά και ξανά!!!
-Ωωχχ το ξέχασα! Στις 5 ε?
-Ναι. Που είσαι τώρα εσύ?
-Σέρρες.
-Α,πολύ ωραία!
-Έλα ρε μη τρελαίνεσαι θα ξεκινήσω σε λίγο! Του λέω χαλαρός!
-Οκ. 4:30?Μου λέει ικανοποιημένος.
-Έκλεισε.
-Και, που βρισκόμαστε? Ρωτάει.
-Εμμμ.. Εγώ Σέρρες και συ Θεσσαλονίκη σπίτι σου!!!
-μπράβο! Μου λέει ειρωνικά!και του φεύγει ένα απότομο γέλιο.και ταυτόχρονα μια απότομη κλανιά!
Γελάω.
-Καλά μπαγλαμά σε βαρέθηκα θα τα πούμε στην στάση οκ?Γιατι δεν παίρνω το αυτοκίνητο με τέτοια κίνηση!!Φούστη!!
Κλείσαμε το τηλέφωνο και με τα πολλά ήμουν απίκο στο ραντεβού μου όπως πάντα με την ψυχή στο στόμα.
Μπαίνουμε στο λεωφορίο.Δεν ξέρω αλλά για κάποιο λόγο μας έπιασε η χαζομάρα.
Πήχτρα το Μπας ο ένας πάνω στον άλλον λες και ήμασταν σε κέντρο διασκέδασης.!
Εγώ δεν έχω από που να πιαστώ οπότε χρησιμοποιώ το χέρι του Στέλιου για χειρολαβή.Γυρνάει και μου λέει με την πολυυυυύ λεπτή φωνή του(2φορές σαν του Σερβετα!)
Σαν καθυστερημένο κάθεσαι!
Δεν ήθελα και πολύ!
Αρχίζω να κάνω έναν περίεργο και ακαταλαβίστικο μονόλογο,κάνοντας την φωνή μου πιο βαριά(όπως μιλάν τα σπαστικά) κοιτάζοντας γύρο μου και δείχνοντας διάφορα πράγματα,που ήθελα να μου εξηγήσει ο Στέλιος τη σημαίνουν.
Και αυτός μου έλεγε.
-Ναι Αργυρακο. εδώ χτυπάς τα εισιτήρια.
-Αυτό είναι κουμπί . Πες το.. Κ Ο Υ Μ Π Ι
-Μμμουυυυμι! Έλεγα με τέρμα λειωμένη φωνή.
Άρχισα να γίνομαι πιστευτός. 2 τύποι που ήταν κολλημένοι επάνω μας,μου έκαναν χώρο!!!
-Σε πια στάση θα κατεβούμε Αργυράκο?Θυμάσαι?
-ΟΟΟΙιιι..Κ του χαμογελάω σαν ηλίθιο με ανοιχτό το στομα! (Εξακολουθώ να μιλάω με τον ίδιο αληθοφανή τρόπο).
-Λαογραφικού Μουσείου.Που θα κατεβούμε??
-Ουυυυυφφυυουυου σειουυυυυ!!
-Μπράβο.! Λέει.
Ο παππούς από απέναντι,με κοίταζε γεμάτος στεναχώρια! Ο διπλανός μου,πήρε το χέρι του από την χειρολαβή για να κρατηθώ καλύτερα. Προσπαθούσα να κρατηθώ και να μη γελάσω με όλους αυτούς τους γελοίους,λίγο ακομα,μέχρι την επόμενη στάση.
Φτάσαμε. Ανοίγουν οι πόρτες. Ξαφνικά,τα άτομα που ήταν μπροστά μας,έκαναν χώρο άλλοι κατεβηκαν,άλλοι στριμώχτηκαν για να περάσω..Περπατάω αργά μουρμουρίζοντας..

-Έλα αργυράκο κατέβα. με προτρέπει ο Στέλιος.
Στέκομαι για μερικά δεύτερα στην πόρτα,αλλά κανείς δεν βρίζει.
Με μια απότομη κίνηση,πηδαώ κάτω γεμάτος χαρά.

-ΜΠΡΑΒΟ Αργυράκο!μου φωνάζει.

Καθόμαστε λίγο στην σταση.Το λεωφορείο φεύγει καθώς πολλά βλέμματα από μέσα είναι ακόμα καρφωμένα επάνω μας γεμάτα απορία! Μόλις χάνουν οπτική επαφή,ξεσκιζόμαστε στο γέλιο! ΠΟΛΥ ΓΕΛΙΟ ΟΜΩΣ!!! ΠΟΛΥ ΓΕΛΟΙΑ ΦΑΣΗ.
Ίσως να μην ακούγεται το ίδιο αστεία από δω(άλλωστε πάντα έλεγα ότι δεν είμαι καλός στη γραφή.Σε αντίθεση με τον Πλουτώνιο!Το κάθαρμα! Ή τον Στέλιο άλλος γύφτος!!!!)
Τελικά η μεταφορά με τέτοια μέσα είναι αρκετά ενδιαφέρουσα,αρκεί να εχεις τα κατάλληλα άτομα μαζι σου! Βουυυύρρ στον πατσά!!!!

Περίεργα Πράγματα Γίνονται!!!!

Αυτην ακριβώς την στιγμή,κάθομαι στον καναπέ του σπιτιού του αγαπημένου μου φίλου Σταμπ.Οι υπόλοιποι της παρέας σκόρπιοι στον διπλανό καναπέ ήρεμοι,χαζέυοντας και σχολιάζοντας μια σειρά στην τηλεόραση!Αφού πριν απο λίγα λεπτά μας έκαναν παρατήρηση οι του πέμπτου ορόφου,γιατι παίζαμε μπάλα στο σπίτι!Δεν μπορώ νακαταλάβω τι τους ενόχλησε,πραγματικά!!! Κλασσικά πράγματα!Η χαζομάρα στο μεγαλείο της!
Εχθές λοιπόν έδινα το πρώτο μάθημα στη σχολή και τολμώ να πω οτι όλα πήγαν κατ’ευχήν.Καλύτερα απ’ότι τα περίμενα τα πράγματα.Ξεκίνησα που λέτε με το καλό χθες,αδιάβαστος όπως συνηθίζω για τέτοια εύκολα μαθήματα (Δομές Επιχ.) και χωρίς καθόλου αγχος μπήκα στην τάξη οπου περίμεναν την προσελευση των τελευταίων φοιτητών,ενας απο αυτούς και εγω.Σαν το πρόβατο για σφαγή πήγαινα.Μπαίνω μέσα λοιπόν και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πλησιάσω τον δάσκαλο και σαν αυθεντικός Ελληνας που είμαι προσπάθησα να τον δωροδοκσω!Του προσέφερα 5κρασιά στην ταβέρνα μας,αν με περάσει χωρίς καν να λάβω μέρος...Δελεάστηκε...
Με κοίταξε για μερικάδευτερόλεπτα...

Εφτά μου λέει...

Σουφρώνω τα μάτια μου...Σκέφτομαι...

Εξι του λέω...

Εκλεισε μου λέει δίνοντάς μου ένα σαρδώνιο χαμόγελο...
Και ικανοποιημένος αφού έκλεισα τέτοια συμφωνία,πέρνω τον δρόμο του γυρισμού.Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω το τέταρτο βήμα μου λέει

Αργυρη!

Κλείνω τα μάτια.Είχα καταλάβει οτι όλα ήταν ένα ψέμα!Ηταν πολύ καλο για νανε αληθινό!
Κάτσε στη θέση σου μου λέει!χαμογελόντας.

Κάθομαι περίλυπος στην θέση μου...
Ερχονται τα θέματα.Ευτυχώς ήξερα τα 2 πρώτα.Ε καλα,είμαι πανέξυπνος!Τα γράφω και βοηθάω και τον απέναντι μου.Καλο παιδί.Τα υπόλοιπα δύο θέματα μου φαινόντουσαν κινέζικα.Κάνω τις ψακτικές μου και ανακαλύπτω οτι η διπλανή μου τα ήξερε όλα. Και φυσικά αντέγραψα τα υπόλοιπα θέματα απο αυτήν!
Με τα πόλλα τελειώσαμε όλοι...Ετσι έφυγα γεμάτος χαρά!!


ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΔΗΣH


Μολις τα παιδιά σπάσανε το παράθυρο της μπαλκονόπορτας του σαλονιού παίζοντας μπάλα!!!!!!!ΕΛΕΟΣ
Επεσε πανω της ο Σταμπ!!!Υσχυρίζετε οτι ήταν σκληρό το μαρκάρισμα που δέχτηκε απο τον αντιπαλο του!!!
Συγνώμη αλλα καταλαβαινετε πρεπει να σταματήσω να γράφω και να βοηθήσω!


Συνεχίζεται....

Εγώ να λέω εσύ να λές...Αργησα αλλά γύρισα

Λοιιιπον.
Άργησα τόσο πολύ να κάνω ανάρτηση,που ξέχασα πως γίνεται.
Έχουν γίνει τόσα πολλά το τελευταίο αυτό διάστημα της απουσίας μου από το Βλοκ…Και τι να πρωτοπώ δεν ξέρω…
Καλύτερα ας αρχίσω από το Λονδίνο,μιας που το υποσχέθηκα ότι θα σας ενημερώσω.
Ήταν τέλεια στο Λονδίνο!Φτανει?
Τεσπα είμαι πολύ αστείος σήμερα έχω τρομερό οίστρο(και τσιμπάω τα βόδια)..
Ήταν έξυπνο το ξέρω..
Θα σας πω αυτά που μου έκαναν την πιο μεγάλη εντύπωση εκεί ψηλά στις ατελείωτες πεδιάδες.
Να φανταστώ όλοι έχετε τους Άγγλους ή Βρετανούς όπως θέλουν να λέγονται, στο μυαλό σας,σαν μια μείξη από ξινόγαλα με γιαούρτι(παπαρα) και μπόλικο λεμόνι..(ιιιιχ)
Και γω κάπως έτσι τους φανταζόμουν.
ΕΕ ΟΧΙ λοιπόν..Από το αεροδρόμιο ακόμα,μόλις πατήσαμε το πόδι μας δηλαδή στην Αγγλία (αν δεν δώσεις σημασία στις άσχημες φάτσες τους),ήταν όλοι πολύ ευγενικοί,πρόσχαροι,πρόθυμοι να βοηθήσουν σε οτιδήποτε χρειαζόμασταν και γενικός για να μη σας κουράζω, σεβόντουσαν ο ένας τον άλλον και τους τουρίστες ακόμα περισσότερο!!! Βέβαια αυτό τολμώ να πω μερικές φορές καταντούσε κουραστικο,τους πατούσες δηλαδή και σου ζητούσανε συγνώμη.Δεν χρειάζεται να πούμε τι θα γινόταν σε μια ίδια περίπτωση στην Ελλαδίτσα μας…. Εξαιρούνται οι ταρίφες που είναι ίδιοι παντού,απίβδησα !!!Λες και είναι όλοι από μια μάνα και ένα πατέρα!
Επίσης εντύπωση μου έκανε το πόσο κολλημένοι και πίσω είναι αυτοί οι άνθρωποι σε μερικά θέματα! Π.χ έχουν ξεχωριστό κομμάτι στον προϋπολογισμό της χώρας,για το φαγητό και την φροντίδα 15 κορακιών που ζουν σε ένα καστρο,να με συγχωράτε αλλά δεν θυμάμαι το όνομα αυτού, για καλή τύχη λέει! Θεός φυλάξει!Και άλλα πολλά τέτοια κουλά!
Καλά για την οργάνωση της χώρας δεν έχω να πω τίποτα!Ζήλεψα.Που εμείς τέτοιο πράγμα…οργάνωση?... Λέξη άγνωστη.
Δεν ξέρω αν το ξέρετε αλλά οι Παμπ εκεί,οι περισσότερες,δεν έχουν μουσική!Παμπ λέει βγαίνει από το πάμπλικ και πήγαιναν παλιά,για να πιούν και να συζητήσουν τα της ημέρας και έτσι έμεινε. Περίεργο ακόμα μου φάνηκε,με το πόσο ζήλο άκουγαν τον συνομιλητή τους,κρεμόταν απτά στόμα τους στην κυριολεξία. Το ένοιωθαν πραγματικά! Μια τελευταία παρατήρηση θα πω γιατί αν συνεχίσω θα σας κουράσω πολύ!
Έχουν καταφέρει οι Άγγλοι να κάνουν το εξής αξιόλογο. Κρατώντας την λύρα όντας ένα από τα πιο δυνατά νομίσματα στον κόσμο,κατάφεραν να ανεβάσουν το επίπεδο ζωης τους σε πολύ υψηλά επίπεδα,σε τέτοιο βαθμό που δεν υπάρχουν,εμφανείς τουλάχιστον,ταξικές διαφορές.Το ανάστροφο δηλαδή σε ότι έχει γίνει σε όλες τις υπόλοιπες χώρες οι οποίες ενστερνιστηκαν το Ευρώ.Μεσα σ’αυτές και εμείς.
Αν θέλετε να ρωτήσετε κάτι περι του ταξιδιού εδώ είμαι εγώ! Στην πορεία ότι μου έρχεται από το ταξίδι θα το λεω..τωρα περασμένα μεσάνυχτα και τέρμα ερωτευμένος.Δύσκολα τα πράγματα!Το μυαλό μου είναι αλλού…

Άσχετο,αλλά θέλω να αγοράσω καινούρια κιθάρα και είμαι ανάμεσα σε ηλεκτροακουστική και ηλεκτρική,έχει κανείς να προτείνει τίποτα σοβαρό?Δώσε θάρρος στον χωριάτη να σ'ανέβει στο κρεβάτι.